وضعیت حقوقی انتقال گیرنده در اموال مشمول شرط حفظ مالکیت

گاهی حق مالکیت مالکان که در هنگام انتقال اموال برای خود ذخیره کرده اند تا در عوض آن به سایر مطالبات و حقوق خود برسند، با حق منتقل الیه باحسن نیت که تمامی معوض را پرداخت کرده است، در تعارض قرار می گیرد. سیستم های مختلف حقوقی برای برتری یکی از دو زیان دیده در معاملات بر دیگری، فلسفۀ خاص خود را دارند. در تحلیل این حقوق، بیشتر آثار اجتماعی و اقتصادی آن مورد نظر قرار می گیرد. مالک برای حفظ حقوق خود شرط ذخیرۀ مالکیت می کند، ثالث عوض را به انتقال گیرنده می پردازد و مورد معامله را به تصرف خود درمی آورد تا از ادعای دیگران در امان باشد. حفظ یکی از این حقوق با بقای دیگری در تعارض آشکار است. در خصوص این موضوع دو دیدگاه متفاوت وجود دارد: دیدگاه نخست از آنِ اصول گراهای سنتی است که به «لایحل مال امرء الّا بطیبه نفس منه» متمسک می شوند و پاسخ قاطعی به بی حقی ثالث باحسن نیت می دهند؛ به هر قیمتی که می خواهد تمام شود. و دیدگاه دوماز آنِ عرف گراهای طرف دار کارآمدی اقتصادی است که تمایل شدیدی به حمایت از ثالث باحسن نیت و چرخش خدمات و پول و بهبود نسبی وضعیت معیشتی مردم دارند. هدف این پژوهش، تبیین فلسفی این تمایلات در تجارت بین الملل و رفع این سوء برداشت است که حمایت از مالک قلع مادۀ نزاع می کند؛ درحالی که درواقع حمایت از مالک اولیه منشأ ایجاد بسیاری از دعاوی و درگیری های فراوان میان انتقال گیرندگان و دیگران است که نمی توان برای آن توجیه اجتماعی و اقتصادی ارائه کرد.